De literatuurverkenning over Nederlandse daders van kindersekstoerisme is uitgevoerd in opdracht van Politie en Wetenschap, en uitgevoerd door onderzoekers van het Instituut voor Strafrecht en Criminologie aan de Universiteit Leiden. Kindersekstoerisme is een groeiend maatschappelijk probleem en een relatief nieuwe uitdaging voor de Nederlandse politie, die voor de taak staat seksueel kindermisbruik door Nederlandse burgers in het buitenland te bestrijden. Over de daders van kindersekstoerisme is weinig bekend. In deze literatuurverkenning wordt informatie uit (internationaal) wetenschappelijk onderzoek, beleidsstukken en andere documenten geanalyseerd om te onderzoeken wat de kenmerken, motieven en werkwijzen zijn van (Nederlandse) kindersekstoeristen. We concluderen dat deze dadergroep niet homogeen is en dat verschillende motivaties (preferentieel/situationeel) en werkwijzen (kortverblijvend/langverblijvend/online) van toepassing zijn. De diversiteit van de dadergroep vraagt om een afwisselend pakket aan op de daders afgestemde maatregelen. De schaarste van literatuur over het onderwerp illustreert daarnaast de noodzaak voor het verbeteren van de informatiepositie en de uitvoering van wetenschappelijk vervolgonderzoek.